Het moet niet altijd Frankrijk zijn. Elke Van Paemel (35) en Jos Haerick (36) fietsten zich een nieuw leven naar Griekenland, waar ze werken in een ecolodge. Ze dobberen er mee op het ritme van de zee en de natuur.
Jullie namen zo’n twee jaar geleden de route naar de vrijheid?
Jos: ‘Wij hebben reizen, een gevoel van vrij zijn, altijd belangrijk gevonden. Dat was al zo voor we elkaar leerden kennen en precies daarin vonden we elkaar. Ik werkte in de tuinbouw voor we deze plek leerden kennen.
Elke: ‘En ik begeleidde leerlingen met een beperking. Dat deed ik ook heel graag, maar toen ik Jos ontmoette, besloten we samen een fietsreis te maken van Gent naar Vietnam, met een belangrijke tussenstop in Nepal waar we vrijwilligerswerk gingen doen voor VZW Rasuwa… Het leven heeft naast werk nog zoveel te bieden. Zo werk ik bijvoorbeeld ook hier doorheen het jaar, naast mijn job in België.’
Jos: ‘Tijdens de fietsreis leerden we Griekenland kennen en vrij snel wisten we: we komen hier terug en fietsen rond tot we hier een tweede thuis vinden.’
Elke: ‘Het klimaat, de zee, de gastvrijheid, het lekkere eten, maar vooral: het vrije gevoel doordat hier op een compleet ander ritme geleefd wordt.
Jos: ‘Sinds anderhalf jaar werken wij tijdens het toeristische seizoen in Anthea Ecolodge Milina. Een heerlijke plek. Werken voelt nooit als werken; de tijd lijkt hier trager te gaan en wij vertragen mee, volgens de wetten van de natuur.
Elke: ‘Als er geen gasten zijn, zetten we geen wekker. De vogels wekken ons, en de ochtenden zijn alleen al daardoor ontspannen. Niks geen files naar het werk, gewoon vanuit ons huisje het terrein op en werken en leven op het ritme van de zon, van de natuur. We doen wat er moet gebeuren volgens de seizoenen.’
Hoe anders is het leven tussen de Grieken?
Jos: ‘Wij houden van de authenticiteit van de mensen hier. Mensen hebben heel weinig, maar toch zoveel meer: leuke gezellige dorpjes, eenvoud, warmte, de zee, natuur alom, kwalitatieve tijd zonder veel tijdsdruk. Siga Siga zoals ze hier zeggen. Langzaam, langzaam.’
Elke: ‘De Griek leeft met wat er is en wat de natuur biedt, en zoekt niet naar meer. Dat is voor ons net rijkdom, dat pure en blij zijn met wat er is in de omgeving.’
Mis je het comfort van België niet?
Elke: ‘Wij zijn beiden ook kampeerders, dus deze plek spreekt ons erg aan. We genieten er zelf heel erg van. De gasten slapen in een glampingtent, op een comfortabele matras met rondom zich natuurlijke geluiden, wisselende geuren, een deugddoend windje, de sterrenhemel…… Wat de natuur je hier geeft, is onvervangbaar.’
Jos: ‘We leven hier tussen de olijfbomen. We oogsten vruchten, groenten… We eten dan ook volgens de seizoenen. Een Griek kan met dezelfde ingrediënten verschillende gerechten maken, gewoon door andere kruiding en andere bereidingswijze. Daar leren we van. En het is altijd lekker!’
Elke: ‘In België ben je altijd verleid om meer nodig te hebben dan je daadwerkelijk nodig hebt. Wij leven hier heel basic, maar hebben nooit het gevoel dat we iets te kort hebben.’
En wat doe je nog in je vrije tijd?
Elke: ‘We zijn allebei waterratten, je vindt ons van maart tot november in de zee. Ik hou van zwemmen in open zee, de horizon in de verte, de zon op je hoofd.’
Jos: ‘Ik ben meer een surfer, maar dat gaat hier niet. Dus denken we eraan om te leren zeilen, dat kan hier wel. Wind en water om je heen, een met de elementen van de natuur eigenlijk, ik kan me geen mooier tijdverdrijf voorstellen.’
Elke: ‘We gaan ook heel vaak hiken in de omgeving. Ook dat gebeurt heel spontaan, het hoeft niet per se ‘ingepland’ met een hoop voorbereiding. We zien of horen over mooie plekken en dan trekken we er spontaan op uit. Het landschap met zijn rotsige bodem, de blauwe zee en de vele baaitjes… Alles is hier nog heel ongerept.’
Het lijkt wel alsof je een heel nieuw leven ontdekt hebt hier…
Jos: ‘Wij zien hier gasten komen die voorheen nooit in een tent sliepen en dat nu fantastisch vinden. Mensen delen hier de binnen- of buitenbadkamers en de buitenkeuken en ook dat delen slaat aan. Contacten gaan op een heel natuurlijke manier met elkaar om. Het is de omgeving die dat doet, denk ik. Het is een plek om ervaringen en alles wat we hier leren, te delen met de gasten.’
Elke: ‘Daarnaast leren we elke dag bij. We helpen bijvoorbeeld mee met de olijvenoogst, leren hoe de olijfolie tot stand komt en waarom welke kwaliteit bestaat. We weten beter hoe we nieuwe plantjes van de oude moeten kweken en we hebben een tuin waarin alles eetbaar is. Alles wat we hier leerden, nemen we mee voor het leven en we zijn benieuwd naar wat de omgeving ons nog zal brengen.’
Facebook: AntheaEcolodgeMilina
Instagram: Anthea_Ecolodge_Milina